En İyi Yüreğiyle Görebilir İnsan (Iraz Toros SUMAN)

Yetişkinler için bir çocuğu anlıyormuş gibi görünme kılavuzu, Madde 1:

Çok akıllı demeniz yeterli, bu çocuğun yanındaki yetişkinin kalbini fethedecektir. Çocuğu kendince himaye eden yetişkin sizin çocuğu anladığınıza ikna olduysa gerisinin bir önemi yok, çocuğun ne hissettiği çok da önemli değil, zira anlatamayacak ne hissettiğini, yani sizi asla yalanlayamaz, bal gibi de anlamıyorsun beni diyemez.

SANIRDIM…

Ama Küçük Prens beni bu dipsiz çaresizlik çukurundan çıkarttı, dedi ki ilk önce; “büyükler hiçbir şeyi asla kendi başlarına anlayamıyorlar…”

Özgüveninden çok etkilenmiştim, kendini anlatmak konusundaki hevesinden de… Ama bu öyle bir heves ki; sükunet, sadelik ve çabasızlık barındırıyor içinde, yani olmak istediğim kişiyi!!! İsteyince olmaz ya okuyunca olur belki deyip döner dolaşır okurum onu, yıllardır…

Öyle ya, “koyun çiz bana” dediğinde bir sandık görünce içinde koyunu hayal edebilecek diye sevinen o…

Çocukken “anne, gülü ne oldu ki Küçük Prens’ in” dedirten, biraz büyüyünce “ah nasıl oldu da büyüdüm” diye hayıflanarak kendine güller ve baobaplar arasındaki farkları bulma kılavuzları yazdırtan yine o. Daha da büyüdüğünde gökyüzüne her baktığında “orada bir yerde olduğuna inanmak istiyorum” dedirten sahiden o… Sayesinde büyümediğin o yani aslında…

Büyümenin çok işe yaramadığını anladığımız, “çocuktur, anlamaz” önyargısının, “çocuksu bir duruluk ve sakinlik için bildiklerimin hangilerinden unutmaya başlasam acaba” ya doğru evrildiğimiz zamanların kitabıdır Küçük Prens.

Her şeyi bildiğini zanneden yetişkinlerin aslında hayatı bu “bilme” halleri ile nasıl da çıkmaza sürüklediğini ve aslında her şeyin basit bir açıklaması olduğunu öğreten yine o..

Der ki;

"insanlar arasında da yalnızdır insan."

“ve işte sırrım: bu çok basit. insan gerçekleri sadece kalbiyle görebilir. en temel şeyi gözler göremez.”

“İki üç tırtıl gelmiş, ne çıkar! Onlara katlanmalı ki, kelebeklerle tanışayım.”

"İşte sırrım, çok basit: En iyi yüreğiyle görebilir insan. Gözler asıl görünmesi gerekeni göremez."

"Gülümü benim için bu kadar önemli kılan, ona harcadığım zaman..." dedi yine Küçük Prens unutmamak için.”

“Kökleri yoktur insanların. Bu yüzden de bir yere bağlanamazlar.””

“Çöl çok güzel” dedi küçük prens, “çünkü bir yerlerinde bir kuyu gizliyor.”

“İnsanlar,” dedi küçük prens, “ne aradıklarını bilmeden hızlı trenlere doluşuyorlar. Endişe ve telaşla, aynı yerde dönüp duruyorlar.” Bir an durakladıktan sonra ekledi: “Çektikleri sıkıntıya değmez bu.”

KÜÇÜK PRENS, Antoine De Saint-Exupery, Çev. Fatih Erdoğan, Mavi Bulut Yayıncılık, 2001.

0 yorum:

Yorum Gönder