Son İnsan, bugün sıradan sayılacak kadar yaygınlaşmış bir konuyu, insanlığın yok oluşunu ele alan ilk büyük romandır. Yazar, bir salgının batı dünyasındaki etkilerini Romantik dönemin akıcı biçemiyle dramatize eder ve gerçek kişilerin yansıması olan zıt karakterler eksenindeki bir kurguyla aktarır. Romandaki başlıca karakterler kısmen ya da tamamen Shelley’in çevresindeki kişilerden esinlenmiştir. Roman, yazarın kendi deyimiyle “seçkinler” diye adlandırdığı çevresini kaybetmekten duyduğu acıyı ve dünyanın anlamsızlığını, bireyin tarihi yönlendirme gücünden yoksun oluşunu da dile getirir.
Ömer Kavur’un İlk Dönem Filmlerinde Toplumsal Gerçekçilik
-
Fatih Serdar Özgültekin *
*Ömer Kavur’un İlk Dönem Filmlerinde Toplumsal Gerçekçilik*
*Özet*
Türkiye sinemasının *auteur* sıfatını taşıyan yönetmenleri ...
0 yorum:
Yorum Gönder